

Door de twee nakers die we al van Sonja hadden kennen we haar al best heel lang inmiddels en heb ik de eerste kruisingen steeds gevolgd. Supergave honden! Maar door de komst van onze jongens, nu 5 en 6 jaar oud, was dat een ver van m'n bed show. Bovendien hadden we drie honden. Dat werden er twee. Dat werden twee bejaarde honden en op m'n zakelijke hondenleven na was er op hondengebied weinig activiteit meer. Dat miste ik wel enorm maar drie honden vonden we eigenlijk teveel... Het vorige nest van Spring ben ik erg in de verleiding geweest om Son te bellen over een pup, zeker toen niet alle honden direct een baasje hadden maar ik durfde het niet aan.
Na heel lang nadenken besloten we 2 jaar geleden alvast te gaan zoeken naar onze lang gekoesterde poedel. Die kwam uiteindelijk eind vorig jaar en ik was helemaal blij, eindelijk weer naar de hondenschool, gelijkgestemden ontmoeten, wandelen met lekker tempo erin, iemand die écht blij is als je een riem pakt ipv weg duikt om ze weer 'moeten'. En dan die jonge, blije, ongetemde vrolijkheid in huis, zien hoe dat opgaat met de kinderen en hoe zij er op hun beurt zoveel meer bij betrokken waren als met de oude honden, écht samen opgroeien, dat kon ik nu begrijpen.

Helaas kwam er al snel een eind aan de pret toen Freek een dermate slechte knie bleek te hebben dat hij geopereerd moest worden. Inmidddels is knie twee ook gecorrigeerd en zitten we vanaf half mei met een supervrolijk jong hondje grotendeels in een ren... Nog een paar weken dan hoop ik dat hij helemaal in orde is en weer lekker mee op stap kan. Qua hondenschool denk ik niet dat hij echt geschikt zal zijn, hij is blijven steken op 25cm schofthoogte




En ja, toen belde ik Sonja voor iets anders, even bijpraten en uiteraard kwam er van alles ter sprake. Haar Qhilla was net overleden, voor Tobias moest ik de keuze die dagen ook gaan maken. En ja, Spring was dus net gedekt... Zo kwam van het een het ander, zijn we kennis gaan maken met de grote honden en besloten we er voor te gaan

En nu gaan we volgende week onze pup ophalen! Zo superleuk! Afgelopen weken waren al super, we hebben zo intens mee kunnen leven met alle avonturen, ontwikkelingen, wel en wee, echt geweldig. Ik denk niet dat we ooit nog een fokker als deze zullen treffen. Ik weet al dat ze altijd met raad en daad klaar staat en dat voelt superfijn en vertrouwd

Reus is het manneke dat hier komt wonen, hij is al vanaf het begin een relaxte gozer. Hobbelt overal in mee, is er bij, kijkt er naar maar geen haantje de voorste, precies wat we graag wilden. Een hond die alles samen wil doen, er bij wil zijn maar niet continu staat te stuiteren voor meer. Ik kan echt niet wachten om lekker samen aan de slag te gaan, de wereld te gaan ontdekken en weer volop nieuwe dingen uit gaan proberen. Hij legt de mogelijkheden weer helemaal open



We krijgen voor het eerst een hond met een verharend velletje trouwens, naakt was voor ons uiteraard zeker een optie maar deze match past ons beter én ik vind hem gewoonweg bloedmooi, de allermooiste







De baas kijkt er ook blij bij
